Ś. Małgorzata z Kortony

Małgorzata z Kortony, włos. Margherita da Cortona (ur. 1247 w Laviano, zm. 22 lutego 1297 w Kortonie) − tercjarka franciszkańska, rekluza, stygmatyczka

Była córką rolnika. Jej matka zmarła, kiedy Małgorzat miała siedem lat. Dwa lata później jej ojciec ożenił się powtórnie, jednak macocha nie potrafiła zaakceptować pasierbicy. W wieku około  8 lat uciekła z młodym arystokratą z Montepulciano, urodziła mu syna i żyła jako jego kochanka przez kolejnych 9 lat. Wielokrotnie prosiła go, by się z nią ożenił, jednak, mimo obietnic, tak się nie stało. W 1274 kochanek Małgorzaty został zabity przez rabusiów, którzy ukryli jego ciało w płytkim grobie. Odkrycie zwłok ukochanego doprowadziło Małgorzate do nawrócenia. Zwróciwszy krewnym zmarłego kochanka całą biżuterię i posiadłości ziemskie, podjęła próbę powrotu do ojcowskiego domu. Ten prawdopodobnie przyjąłby ją, lecz sprzeciwiła się temu macocha. Ostatecznie Małgorzata udała się wraz z synem do Kortony, gdzie poddała się duchowemu  kierownictwu franciszkanów. Prowadziła b.surowe życie, umartwiając się w jedzeniu.

Po trzech latach próby została przyjęta do Trzeciego Zakonu Franciszkańskiego. Żyła odtąd w ścisłym ubóstwie. Utrzymywała się z jałmużny. Opiekowała się chorymi, ubogimi bezdomnymi. Doświadczała wizji i ekstaz. Odznaczała się nabożeństwem do Eucharystii i Męki Jezusa. Została obdarzona stygmatami.

Założyła szpital w Kortonie i powołała zgromadzenie kobiet zwanych Poverelle, które zajmowały się opieką nad chorymi.

Ostatni okres życia spędziła jako rekluza. Zmarła 22 lutego 1297 w Kortonie, gdzie została pochowana.

Po dziś dzień jej nieulegające rozkładowi ciało eksponowane jest w kryształowym relikwiarzu w jej sanktuarium.

Małgorzata została beatyfikowana w 1515 roku przez papieża Leona X, a kanonizowana 16 maja 1728 przez Benedykta XIII.

Wspomnienie: 27 lutego/ w zakonie franciszkańskim: 22/23 lutego