Ś. Karol Boromeusz

Św. Karol Boromeusz (ur. 2 października 1538, zm. 3 listopada 1584 w Mediolanie) – włoski kardynał, arcybiskup Mediolanu (1560–1584) tercjarz franciszkański był jedną z najważniejszych postaci kontrreformacji we Włoszech. Jest patronem biskupów, kardynałów, seminarzystów i przywódców duchowych.

Ś. Karol Boromeusz otrzymał doktorat z prawa cywilnego i kanonicznego na uniwersytecie w Pawii w 1559 r. W następnym roku jego wujek papież Pius IV mianował go kardynałem i arcybiskupem Mediolanu. Najważniejszym z jego funkcji kurialnych był szef rady, stanowisko, które uczyniło go sekretarzem stanu. Papież mocno się na nim opierał, kierując trzecim zwołaniem Soboru Trydenckiego (1562–63). Kiedy Sobór został zamknięty, Św, Karol Boromeusz służył w wykonywaniu jego dekretów i odegrał w 1566 roku znaczną rolę w wydaniu rzymskiego katechizmu. Również w tym czasie aktywnie wspierał nawracanie szwajcarskich protestantów. Po śmierci wuja Boromeusz wziął udział w konklawe, na którym wybrano Piusa V (1566).

Następnie przebywał w Mediolanie, gdzie stanął przed poważnymi problemami administracyjnymi. Regularnie odwiedzał ponad 1000 rozproszonych parafii, które podlegały jurysdykcji króla Filipa II Hiszpanii, a także Wenecji, Genui i Novary. Stosowa edykty Soboru Trydenckiego w swojej diecezji Wspierał edukację duchownych, aby zwalczać zagrożenie protestantyzmem i założył seminaria i kolegia w Mediolanie oraz we włoskich miastach Inverigo i Celano. Wzniósł też i powierzył jezuitom kolegia dla studentów świeckich. Jego ostatnim przedsięwzięciem było otwarcie kolegium w Asconie w Szwajcarii w 1584 roku.

Heroizm jakim św. Karol Boromeusz wykazał się podczas epidemii trawiącej Mediolan w 1577 r. sprawił, że okres ten nazwano „epidemią św. Karola”, nie dlatego, że przyszły Święty w jakiś sposób przyczynił się do jej rozprzestrzenia, ale wręcz przeciwnie – jego cnoty najmocniej uzewnętrzniły się podczas pomocy cierpiącym i umierającym.

Został kanonizowany przez papieża Pawła V w 1610 roku. Papież – Św. Pius X napisał encyklikę o Św. Karolu Boromeuszu w 1910 roku – z okazji 300-letniej rocznicy jego Kanonizacji.