Ś. Iwo

Iwo z Bretanii Iwo z Kermartin, właśc. Yves Hélory (ur. 17 października 1253 na dworze Kermartin w pobliżu Tréguier, zm. 19 maja 1303 w Louannec w Bretanii) − francuski prezbiter, tercjarz franciszkański, święty Kościoła katolickiego.
Iwo urodził się w Bretanii, jako syn Hélorego, pana Kermartin i Azo du Kenquis.
W 1267, jako Iwo Hélory, rozpoczął naukę na Uniwersytecie Paryskim, gdzie następnie ukończył wyższe studia z prawa cywilnego. W 1277 rozpoczął studia z prawa kanonicznego na uniwersytecie w Orleanie. Po powrocie do Bretanii został wyznaczony w roku 1280 przez archidiakona Rennes na stanowisko diecezjalnego sędziego duchownego. W 1284 został zaproszony przez biskupa Tréguier do pełnienia obowiązków oficjała sądu biskupiego. Jako kościelny prawnik nie wahał się opierać niesprawiedliwej władzy państwowej, która ingerowała w prawa Kościoła. Przez całe dorosłe życie otaczał opieką ludzi ubogich, dlatego też nadano mu miano „adwokata biedaków”. Żył bardzo skromnie służąc innym ludziom. W swoim domu urządził szpital, łaźnię, sierociniec i przytułek dla najuboższych. Iwo był członkiem III Zakonu Braci Mniejszych.
Iwo Hélory zmarł w rodzinnej Bretanii. Został pochowany w miejscowości Tréguier, gdzie znajdują się również jego relikwie (w Katedrze św. Tugduala).
Na jego grobie wyryto inskrypcję:
Sanctus Ivo erat Brito/ Advocatus et non latro/ Res miranda populo – Święty Iwo był Bretończykiem, adwokatem a nie bandytą – rzecz zadziwiająca dla ludzi.
W czerwcu 1347 papież Klemens VI ogłosił Iwa świętym.
Patronuje Bretanii i prawnikom. Uznawany jest również za opiekuna ludzi biednych, patrona wdów i sierot.
W ikonografii święty przedstawiany jest, jako sędzia w todze i birecie.
Atrybutami św. Iwo są m.in.: księga, zwój pergaminu i pióro.
Dzień obchodów
Wspomnienie liturgiczne w Kościele katolickim obchodzone jest 19 maja.